Srbi u Srbiji imaju potpuno drugačiju genetsku matricu od Srba u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini, što dokazuje njihovu stoljetnu asimilacijsku politiku prema drugim narodima uz pomoć Srpske pravoslavne crkve.Najbolju definiciju geneze Srba u Hrvatskoj i u Bosni i Hercegovini dao je dr. Vasa Čubrilović na suđenju u Beču 1914. godine povodom atentata na austrougarskog monarha Franju Ferdinanda, kada Srbe u Hrvatskoj i u Bosni i Hercegovini naziva Srbo – Hrvatima. Srbi u Srbiji imaju svega 16% slavenskog markera Eu – 19, hrvatskog Eu – 7 imaju 5%, baskijskog Eu – 18 11%, altajsko – anadolskog Hg -2 u iznosu od 49%, avarsko – mongolskog Hg – 9,6% i afro – hamitskog Hg – 21 u iznosu od 13%. Prosjek Srba popravljaju brojne glasovite posrbice tipa slavnog tenisača Novaka Đokovića i njegove obitelji. Takvih je mali milijun u Srbiji. I kad šakama udara samog sebe po prsima, slaveći u stilu King Konga osvojeni poen, gem, set ili meč Đoković umišlja da u njemu čuči duh komičara Jerry Lousa. Prije će biti da je nervoznim držanjem nalik dragovoljnom “Zatočeniku Pete avenije” u izvedbi legendarnog Jacka Lemona i pravim, ali ne filmskim zatočenikom genetskih Turaka, odnosno današnjih Srba.
Ni Sava, ni Dunav, ne mogu ga zajedno oprati za skandalozne postupke. Ali, da nije bezbroj posrbica u Srbiji sličnih spomenutom slavnom tenisaču, što smanjuju prosjek turskih gena u Srba, krvna slika genetskog materijala toga naroda još vise bi naginjala azijatskoj genetici iz oblasti Altaja i Anadolije. Znanost je pokazala da su Srbi u Srbiji još manje Slaveni od Hrvata sa svega 16% slavenskih gena, a prema genetici Srbi su, zahvaljujući turskom, točnije altajsko – anadolskom genu, najsličniji Turcima i svojim balkanskim istočnim susjedima Bugarima i Rumunjima, te Grcima na jugu. Zanimljivo je da svojom genetikom Srbi imaju sličnosti i sa Gruzijcima, Gotlandima, američkim Indijancima i u neznatnoj mjeri, što je gotovo za ne povjerovati i sa Šveđanima!? I dok Srbi imaju čak 16% afričkog gena, na drugoj strain Hrvati imaju s posve drugačijom genetikom, najbližom Nijemcima i Poljacima, u krvi svega 1% afričkog gena, tako da i genetski Hrvati sa Srbima, znanstveno dokazano, nemaju nikakve poveznice, premda Srbi stoljećima gore od želje dokazati obratno, ali bez ikakvih stvarnih argumenata.
U Europi su Srbi jedini sačuvali elemente afričke kulture kao Strauli. Najdublji srpski povijesni tragovi stariji od tisuću godina mogu se naći jedino u Somaliji na rogu Afrike, gdje i danas žive dva ljudožderska plemena zvana Serbon i Gedža. Koliko je neutemeljena srpska teorija o njihovom tobožnjem slavenstvu, govore i znanstveni dokazi da se u Europi prema markeru Eu – 19, izvornim Slavenima mogu smatrati jedino Rusi s 47%, Ukrajinci s 54%, Poljaci s 56% i Česi s 47% toga originalnog slavenskog markera. Iznenađujuće je da prema tome mjerilu u Slavene možemo uvrstiti i neke narode koji ne govore slavenskim jezicima, ali imaju iznimno visok postotak slavenskog markera Eu – 19. To su Letonci, Kirgizi i Mađari, koji imaju u krvi čak 60% slavenskog markera, što je posljedica višestoljetnog krvnog miješanja Mađara sa slavenskim narodima u njihovom okružju.
Postoje i srpski, ali i brojni svjetski genetičari koji su ustvrdili 49% turskih gena u srpskoj krvi. Od srpskih genetilčara koji potvrđuju da su Srbi genetikom napola Turci, izdvojimo dr. Sanju Glišić i dr. Dragana Alavantića iz Insittuta Vinča u Beogradu. Oni su biokemijskom analizom potvrdili kod Srba prisustvo 49% altajsko – anadolskog, odnosno turskog markera Hg – 2. Adresa Instituta za nuklearne nauke Vinča u Beogradu gdje su pohranjeni podaci ove analize je sljedeća:
Institut za nuklearne nauke Vinča
Poštanski fah 522
11001 Beograd, Srbija
Telefoni: + 381 11 3408 101 i + 381 11 3408 102
Laboratorija za radiobiologiju i molekularnu genetiku
Telefon: + 381 11 3408 686
Faks: + 381 11 6447 485
Popis svjetskih institute koji su otkrili 49% turske genetike Hg 2 u krvi Srba je sljedeći:
1) Laboratory for radiobiology and Molecular Genetics, Institute for Nuclear Sciences “Vinca”, Belgrade.
2) Department of Genetics University of Leicester, United Kingdom.
3) CRC Chromosome Molecular Biology Group Department of Biochemistry and Institute of Molecular Medicine University of Oxford, United Kingdom.
4) Institute of General and Molecular Pathology, University of Tarty and Estonian Biocentre tarty, Estonia.
5) Ipatimup and Facultade de Ciencias Universidade do Porto, Portugal.
6) Department of Zoology University of Cambridge, United Kingdom.
7) Centro de Investigacion y Criminalistica Laboratorio de ADN Policia Judicial Guardia Civil and Laboratorio de Biologia Forense, Departemento di Bioologia, Universita di ferrara, Italy.
8) Umea University, Department of Medical Genetics, Umea, Sweden.
9) Unitat de Biologia Evolutiva Facultat de Liecies de la salut y pe la Vida, Universidad Pompeu fabra, Barcelona, Spain.
10) Department of genetics, Trinity College, Dublin, Ireland.
11) University of Oslo, Centre for Biotechnology, Oslo, Norway.
12) Instituto Nacional de saude dr. Ricardo Jorge, Lisbon, Portugal.
13) Forensic Laboratory for DNA Research, MGC Department of Human and Clinical Genetics, Leiden University Meical Center Leiden, The Netherlands.
14) Laboratory for Forensic Genetics and Molecular Archaelogy, Centre for Human Genetics, K.U. Leuven, Belgium.
15) Research Ventre for Medical Genetics, Russian Academy of Medical Sciences, Ufa, Yceence Centre Department of Biochemistry and Cytochemistry, Moscow, Russia.
16) Department of Physiology, University of Kiel, Germany.
17) Department of Medical Genetics, Institute of Endocrinology, Medical University of Lodz, Poland.
18) Department of Human Biology Edith Cowan University Joondalup Campus nad Western Australian Institute for Medical Research Royal Peth, Australia.
19) Genetics Research Laboratory, Institute of Legal Medicine, Medical Faculty ( Charite ) Humboldt – University, Berlin, Germany.
20) Institute of Molecular Biology and Genetics, National Academy of Science of Ucraine, Kiev.
21) Department of Medical Biology and Genetics, Medical Academy of Latvia, Riga.
22) Cenetr of Human Genetics, University of Vilnius, Lithuania.
23) Center of Human Genetics, University of Latvia, Riga.
24) Department of Biology, University of Rome “Tor Vergata”, Rome, Italy.
25) The Cyprus Institute of Neurology and Genetics, Nicosia, Cyprus.
26) Unite d’ immunogenetique Humeine Institut Pasteur, Paris, France.
27) Department of Medical Genetics Kinderpoliklinik, Munich, Germany.
28) la Trobe University, School of Genetics and Human variation, Bundoara, Australia.
29) Department of Human genetics, Memorial – Sloan – Kettering Cancer Center New York, United States of America.
30) Laboratory of Biological Anthropology, Institute of Forensic Medicine, University of Copenhagen, Denmark.
31) Division of Medical Genetics, Department of Osstetrics and Gynaecology, Ljubljana, Slovenia.
32) Dipartimento di Medicina legale e Sanita Pubblica Pavia, Italy.
33) L.C. Biologice Iasi, Romania and Bogazici, University Romania.
34) Department of Molecular Biology and Genetics, Istanbul, Turkey.
35) Dr. Mark A. Jobling, Department of Genetics, University of Leicester, University Road Leicester LE ! 7RH, United Kingdom.
36) Mc Donald Institute for Archaelogical Research, University of Cambridge, United Kingdom.
37) Department of Genetics, University of Leicester, United Kingdom.
38) Max Planck Institute for Evolutional Anthropology, Department of Evolutionary Genetics Leipzig.
39) Departmento de Biologia Geral, Instituto Ciencias Biologicas, Universidade Federal de Minas Gerais, Brazil.
Temeljni izvori za spoznaje su radovi Zoe H. Rossera i čak 87 autora iz 2000. godine o turskoj genetici Srba. To je sve objavljeno u American Journal of Human Genetics broj 67 na stranicama 1526 – 1543, kao i skupine znanstvenika objavljene u časopisu “Science” 2000. godine, te najvećoj genetskoj bazi u svijetu http://www.genbase.
Dragan Ilić
dopisnik iz Beograda
HOP portal
